ρύμιγξ

Α

(κατά τον Ησύχ.) ο χείμαρρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < ῥύμα, άλλος τ. τού ῥεῦμα + εκφραστικό επίθημα -ιγξ, -ιγγος (πρβλ. στρόφ-ιγξ, φόρμ-ιγξ)].